وامانده

خورشید را در کجای این راه گذاشته ایم

که نورش با اینهمه توان باز به پیچ اول هم نمی رسد؟

انکار خدا ملعبه ایست دردست تو

دستان شما

تا بیشتر به چشم بیایید

اما من و تمام دوستانم برای دیده شدن

تنها نیازمند نوریم

نیازمند نور

.

.

شعله ی پرفروغ خود را دانسته ندانسته رها کردیم

و حالا برای آمدنش

برای آنکه دوباره باشیم

چشم می مالیم و ساعت نگاه می کنیم