زرد

پادشاه فصل ها

پاییز

تابلوی عمر

بوی شیر،بوی لباس شسته

یاد خنده های کودکانه و اسباب بازی های رنگی

طعم ترش آلوچه

قهقه های بی دلیل و چشمهای خیس از اشک

.

.

حالا تو تابلوی عمر مایی

نماد برزگ شدن و پیر شدن مان

تنها امید ادامه ی حضور کسالت بار جماعتی

.که بیش از تو محتاج پا به پا رفتن اند

تولدت مبارک

کانون شعرا

رهایت نمی کنم

اگرچه یک دست سودنی یا خاک بوسیدنی

رسیدن را معنا کند

رهایت نمی کنم

و در میان آغوشی سرد

با بازوانی که بیداد می کنند

مشتاقانه و پرشهوت میفشارمت

که تو یادگار پرواز از مفاصل دردی

تو تلخ گریه ای از پس سرسخت ترین بغض

نوشته ای از محمود انوشفر

نگاه

گاهی به تو

گاهی به خود

گاهی به آسمان

. . . گاهی

.

.

.

"نگاه زاده ی علاقه است"

سرگردان

چاره چیست؟

جاودانگی،طلسم کوتاهی لحظه هایی است

.که می روند

ایستگاه پایانی

.کجای این راه نساخته است نمی دانم

من که آمدنم دست تو بود

.کجا باید بروم که جای تو نیست

تاوان کارهای کرده و ناکرده اما

.پای کدامیک از ماست

در میانه ی راه ابدی ازلی ات

ای کاش

گاهی سر به سرگردانی ام دهی

یا لااقل

گامی بیایی با من

-مثل یک پدر-

.تا ایستگاه آخر