کانون شعرا

رهایت نمی کنم

اگرچه یک دست سودنی یا خاک بوسیدنی

رسیدن را معنا کند

رهایت نمی کنم

و در میان آغوشی سرد

با بازوانی که بیداد می کنند

مشتاقانه و پرشهوت میفشارمت

که تو یادگار پرواز از مفاصل دردی

تو تلخ گریه ای از پس سرسخت ترین بغض

نوشته ای از محمود انوشفر