خانه ات سبز

خیابان ها برای تو هم شلوغ می شوند

اما در دلم جای خالی چیزی است

که نه اینهمه ازدحام

و نه دلداری روزگار جایش را نمی گیرد

یادگار دوران بلوغ

حالا نشانی ات را از کجا بیابیم

یادت سبز

پدرانه

در راهی با نشانه هایی از من
می خواهی نشانم دهی آنچه را که باید بدانم
آنچه را که تو داری و من نیز داشتم
.آنچه را که فرو خوردم

این روزها تنها
حس خوب داشتنت سرگرمم میکند
اما تا آمدنت
تا لذت دیدن و قد کشیدنت
من انتظار را با طعم سیگار و قهوه فرو می برم
گرچه میدانم
روزی برابر چشمانم
- جوان و شاداب -
تاریک می شوی
و طراوت دستانت در دستان من
دستان من
.
دستان من
.
.که سرد می شوند